Het verhaal achter:
Journey to the end of the night

In een korte tijd verloor ik vele dierbaren. In de periode die volgde kon ik niet meer slapen. Het leek alsof ik voordurend op mijn hoede was voor dreigend gevaar. Ik ging ’s nachts naar mijn studio, pakte mijn gitaar en schreef liedjes om rust te vinden. Ik ging van licht naar donker, naar donkerst en naar langzaam weer licht… 5 uur… mijn favoriete moment, als de eerste vogels fluiten. Deze reis door de nacht werd een ontdekkingstocht, waarin ik ging voelen dat liefhebben betekende dat ik mijn geliefde kon verliezen. Ik moest toegeven dat ik kwetsbaar was. Aan het einde van de reis ontdekte ik dat juist in deze kwetsbaarheid veel schoonheid verborgen gaat. Zonder kwetsbaarheid stellen liefde en verbondenheid eigenlijk weinig voor. Als liefde niet kwetsbaar was, zou ik het voor lief nemen. Als verbondenheid niet beperkt zou zijn, zou ik niet verlangen.

Dit album is een ode aan de kwetsbaarheid. In het gedicht op de achterkant vat ik mijn reis naar het einde van de nacht kort samen. De liedjes vormen een geheel en vallen in het gedicht op zijn plaats.